Tresna ring SMA
Widya
Nindya wantah sisia sané kasub ring SMA Bhakti Guru sawiréh antuk parilaksanané
sané corah “demen ngae masalah”. Sabilang wai ia stata kaukina teken guruné tur
stata baanga munyi. Uli munyi alus kanti munyi jelé suba taén dingeha, nanging nénten
masih nyidayang ngubah corah ipun. Ia nénten ngelah timpal ring sekolah punika
sawiréh liu anak luh sane tusing nemenin. Nanging krana kajegégan paras ipun,
liu anak muani sané nemenang.
“Kring..kring..”
Bél sekolah sampun mamunyi, nanging Widya ten masih ngenah lawat nyané. Novi
sané wantah sekretaris paling, jagi ngisinin absén. Sawireh ia nénten nawang
napi sané jagi katulis ring abséné punika. Jam 06.00 alarm sané kasetél olih Widya mamunyi. Sampun 30 menit saking
munyin alarm punika, nanging Widya
nénten masih makrisikan. Matan ainé sampun nyinarang gumi, ditu mara Widya
kijap-kijep di pasaréannyané. “Aduhh..” makesiab ia ningalin gumi sané sampun
galang. Nah jani suba ia lakar buin baanga munyi tekén guruné. Lantas ngénggalang
ia malaib ka kamar mandi nanging nénten manjus, wantah masugi kéwanten.
Ngénggalang ia nganggén seragam sekolahnyané tur nyemak tas sawiréh ia sampun
kasép. Aget ibi sanja ia sampun ngampilang buku sané jagi kabakta mangkin.
Becat
sajan pelaib Widyané ka sekolah, kanti cara uber cicing. Sasampuné ia neked di
sekolah, tepukina sekolahné sampun sepi. Liu kelas sané sampun wénten guru.
Krana punika ngerutug bayuné rikalaning jagi macelep ka kelas. “Aduh.. jani
suba buin kal maan munyi jelé.” Yadiastun ia murid sané madué parilaksana sané corah,
nanging ia stata nyeh yening suba guruné ngemaang munyi jelé. Awanan ipun nénten
taén baanga munyi jelé ring jumahnyané. Dengak-dengok ia ring jendéla kelasé,
lantang kanti baongné ngalinang guru di kelasné. “Sstt…sstt…Yan, Yan” Cenik
sajan munyin Widyané ngaukin Wayan Bima. Makipekan Wayan Bima tur ngejitang
alisné. “Ada guru?” Takonnyané tanpa suara, ulian bes gigis munyiné. Nanging
uli ningalin kemikanné dogén I Wayan suba ngerti. Wayan Bima kitak-kituk,
punika nyihnayang ring kelasé punika wantah nénten wénten guru. Lega keneh
Widyané. Ngénggalang ia macelep ka kelas tur negak di tongosnyané, apang tusing
tingale tekén guruné.
Kondén
ade molas menit ia negak di tongosnyané guruné suba teka. Ngénggalang ia
mesuang buku uli tasné. Lantas dingaha sisia sane luh masuryak, sakadi anak
mabalih tajen. Ia matakon Teken Wayan Bima sawiréh ia dot nawang napi mawinan
sisia sane luh masuryak.
“Nak
ada apa Yan?”
“Ohh,
to ada murid baru sané bagus ring mukak kelas.”
“Ohh..”
Biasa dogen pasaut Widyané, santukan ia malianan ring anak luh sane lenan.
Madé
Satria wantah adan murid baruné punika. Ia wantah pindahan saking SMAN 1
Gianyar. Rupannyané bagus sakadi Arjuna. Ritatkala ia nyihnayang anggannyané,
liu anak luh sane meleng ipun. Sasampuné ia nyihnayang angga, lantas ibu guru
ngerarisang ipun negak ring bangku kosong sané magenah ring duri. Ipun wantah
murid sané dueg. Sekancan pitakén sané kaicén olih guru prasida kacawis olih
ipun. Sisya sane luh kenyam-kenyem sabilang ipun nyautin pitakén guruné.
“Kring..kring..”
Bél istirahat mamunyi. Magrudug para sisiané ka kantin. Wayan Bima selaku ketua
kelas makeneh ngajakin Méde Satria bareng ka kantin.
“Dé,
bareng ka kantin?”
“Ten
bli, tiang sampun mabekel ajengan ring jumah.”
“Wayan
Bima” Wayan Bima ngulurin limane jagi makenalan sareng Madé Satria tur kawales
olih Made Satria.
“Nah
yén kéto raga kal ka kantin malu nah.”
Madé
Satria anggut-anggut nyautin munyin Wayan Bimané.
Ring
tengah kelas, Madé Satria ningalin anak luh padidian sedek ngajeng
ajengannyané. Lantas Madé Satria nyemak bekelnyane tur negak di samping anak
luh ento. Marasa ada anak sané negak ring sampingnyané, makipekan lantas Widya
jagi ningalin nyén sané negak disampingnyané.
“Madé
Satria” raosnyané dot makenalan ngajak Widya.
“Widya”
Saut Widya masebeng.
Ningalin
sebeng Widya sané masem ngranayang Madé Satria tusing bani mesuang munyi buin.
Nanging sabilang jam istirahat ipun stata ngajeng bekalnyané sareng Widya.
Gelisang
carita, sampun 3 bulan Madé Satria ngeranjing ring sekolah puniki. Sabilang wai
stata ada surat tur coklat ring bangkunyané. Ia nénten taén ngerambang isin
suraté punika, nanging coklat punika stata kaajeng olih ipun tekén Widya ring
jam istirahat. Widya sané stata masebeng masem, mangkin sampun ngédéngin kenyem
manis. Sabilang Widya malaksana corah Madé Satria stata ngicénin piteket mangda
ipun nénten malih malaksana corah. Liu anak sané iri tekéning ipun. Sisia sané
lanang iri tekén Madé Satria sané nyidayang leket sareng Widya. Sisia sané luh
iri tekén Widya sané stata paekina olih Madé Satria, yadiastun
parilaksanannyané corah. Liu anak sané ngortang ipun ajak dadua. Nanging Madé
Satria taler Widya nénten taén ngerambang orta sane nénten becik. Santukan ipun
sampun marasa luung tekén pasawitrannyané.
Mangkin
wantah dina Wraspati, Madé Satria semengan sampun ring sekolah sawiréh ia maan
duman pikét semengan. Rikala ia majalan nuju kelas, ia ningehang ada anak uyut.
Makesiab ia ningalin Widya sampun saling jambak ajak anak luh lénan. Tegulanné
benyah, muané liu matatu. Tepukina guruné sedek iteh malasin ipun makakalih.
Kedenga ipun tur abana ka Ruang Guru. Madé Satria nututin uling duri tur
ngantiang Widya pesu uling Ruang Guru. Ring ruang guru Widya baanga munyi-munyi
jelé tekén guruné. Kenyel guruné suba ngorahin ia, nanging nénten masih ada
perubahan neng bedik. Santukan suba kaliwat pedih guruné, lantas abana ia ke
Ruang Kepala Sekolah. Suba a jam Madé Satria ngantiang di mukak pintuné,
nanging Widya nénten pesu-pesu. “Ceklek” mabukak pintuné, tepukina Widya pesu
padidian. Ningalin sebengné sane layu, Made Satria sing bani mesuang munyi.
Gandenga liman Widyané nganti ka kelas.
“Nak
éngken Luh?”
“Titiang
sing dadi ka sekolah buin Dé.” Ngetél yéh mata Widyané nyaurin.
“Adi
bisa Luh?” Tusing ngerti Madé Satria tekén pasaut Widyané.
“Titiang
suba pesuanga uling sekolah. Titiang pelih..lengeh sajan titiang. Kenken jani
carané titiang ngorang tekén mémén titiangé, pasti lék sajan ia ngelah pianak
cara titiang.” Sigsigan kanti ia ngeling.
“Luh
dingehang je munyin titiangé. Titiang tusing nawang nguda Iluh kanti malaksana
kéto. Titiang sing je melihang Iluh, ten masih ngilonin Iluh. Nanging jani
nasiné suba dadi bubuh, iraga ten nyidayang nadiang bubuh punika dadi nasi
buin. Sakéwala Iluh nu nyidayang menehin kapelihan Iluh antuk stata malaksana
becik. Mirib mula mémén Iluh lakar pedih, nanging Iluh tetep pianakné. Iluh
wantah patut nunas ampura tur majanji mangda nénten buin malaksana corah. I
mémé ten nyidayang pedih lebihan kén awai tekén pianaknyané.” Madé Satria
nuturin Widya sakadi reramané. Ngigisang eling Widyané sasampuné ningehang
pitutur Madé Satriané.
Abulan
suba majalan uling dugas Widya pesuanga uling sekolah. Widya sampun masuk ring
sekolah baru. Madé Satria sesai malali ka umah Widyané. Mangkin Widya sampun
dadi anak luh sané becik. Made Satria demen ningalin parilaksana Widyané sakadi
mangkin. Rasa tresna mentik ring atin ipun ajaka dadua. Suba pitung bulan ipun
matunangan. Sabilang mulih uling sekolah, Madé Satria satata nganggur ka umah
Widyané. Mabunga atin Widyané sabilang matemu sareng Madé Satria, punika taler
sané karasayang olih Madé Satria.
Gelisang
cerita, tamat sampun Madé Satria sareng Widya uli SMA. Ipun ajaka dadua lakar
ngelanjutin pendidikannyané. Nanging Madé Satria lakar ngelanjutin kuliahnyané
ring luar negeri. Widya sampun nawang Madé Satria lakar kuliah ring luar
negeri. Madé Satria ngorahin Widya ngantiang deweknyané kanti lulus tur majanji
lakar mulih sabilang 6 bulan. Nanging Widya nagih suud matunangan sareng Madé
Satria. Madé Satria ten nyak suud sareng Widya. Ia sujati tresna tekéning
Widya. Madé Satria nakonang napi sané ngranayang Widya nagih suud saréng ipun.
Napike widya nénten tresna tekéning ipun. Ia taler nunas ampura yéning ia
wénten pelih sareng Widya. Nanging Widya ten taén masaut sabilang takonina.
“Dé, titiang sujati
tresna tekéning Madé. Titiang nénten kayun malih jagi ngerépotin Madé. Titiang
sampun sesai ngaé Madé sakit tur kenyel nepukin sekancan parisolah titiang sané
nénten becik. Titiang matur suksma banget tekéning Madé sané stata nuturin
titiang tur sane ngaé titiang sekadi puniki. Yéning titiang ten katemu sareng
Madé, jati titiang ten nyidayang dadi anak luh sakadi mangkin. Hidup titiang
sinah nénten pacang becik. Titiang dot Madé makatang anak luh sané becikan tekén
titiang.” Punika wantah daging manah ipun.
Punika
wantah panguntat indik carita tresnanipun. Madé Satria ngelanjutang
sekolahnyané ka luar negeri tur ia kilangan tresna sujatinnyané.
Olih: SJ